Po kolejnej krótkiej przerwie powracamy do naszej dyskusji, kontynuując podróż na Wschód w naszym namyśle nad człowiekiem i jaźnią.
Tym razem sięgneliśmy do eseju japońskiego myśliciela i popularyzatora buddyzmu Zen na Zachodzie – Daisetzu T. Suzukiego, pt. “Wykłady o buddyzmie zen”. Tekst ten wydany został w kompilacji wraz z innymi esejami jako zwieńczenie konferencji na temat buddyzmu zen i psychoanalizy, która miała miejsce w Meksyku w 1957 roku z udziałem Ericha Fromma.
Podjęliśmy próbę spojrzenia na człowieka i życie ludzkie przez okulary Wschodu, a zwłaszcza buddyzmu Zen. Jest to odmiana buddyzmu a także filozofia, która przedstawiana jest niekiedy jako pewna kulminacja myśli wschodniej, a niekiedy jako brama do filozofii Wschodu.
Zapytaliśmy co to znaczy być “artystą życia”, w jaki sposób nauka i sztuka odzwierciedlają pewne życiowe postawy ludzkie, a także spróbowaliśmy przeniknąć niewysłowione i przybliżyć szczególne doświadczenie, które prowadzi do oświecenia. Posłużyliśmy się przy tym poprzez tzw. “koanami”, swoistymi zagadkami, które mają wytrącić nas z naszych ugruntowanych toków myślenia i zmienić naszą perspektywę.
Tym samym wkroczyliśmy na rozległy i niełatwy obszar filozofii i religii Wschodu, a także zadamy sobie pytania o to czym w ogóle jest buddyzm zen, lub jaką rolę może on pełnić w kulturze zachodniej w dobie kryzysu.
Jak zwykle mamy przy tym nadzieję, że studium to rozjaśni nam także coś z naszego własnego wnętrza i wykonamy, choćby mały krok, na trudnej drodze samopoznania.
Zagaja: Jan Kalinowski, filozof, informatyk
About Author
