Zakończyła się trzecia edycja naszych warsztatów literackich “Dzieci piszą”. Raz jeszcze dziękujemy wszystkim zaangażowanym osobom: doskonałemu duetowi prowadzących i oczywiście uczestnikom spotkań! Zachęcamy też do przejrzenia trzech najlepszych prac konkursowych.
1. miejsce: “Emocje”, Julia Gaża
W naszym życiu znajduje się wiele emocji. Wydobywają się z naszego serca. Jak fale radiowe rosprzestrzeniają się i zarażają innych.
“To jest ciekawe”
“Wiem, wiem”
“Trzeba uruchomić myślenie”
“To wogóle nie ma związku najmniejszego”
Otaczają mnie osoby z którymi spędzam czas:
“Chodź na kolana”
“Nie żartuj”
“Serio przybijesz mu piątkę?”
“Rozsypali por”
“To był seler”
To właśnie one poruszają moje serce i duszę do szybszego działania. Do radości:
“Powiedziała, że to dobrze!”
“Nie jest źle”
“Bomba mówię Ci”
“Żelki są super!”
Do smutku:
“Zdarłam sobie piętę!”
“Nie płacz, wyglądasz jak płaczący pączek”
Czasem do strachu:
“Uświadomiłam sobie coś strasznego!”
“Niemożliwe!”
“Jutro jest matma!”
“Tak jak dziś”
“Jak to się stało?”
Lecz na pewno to właśnie z nimi jest najwięcej śmiechu:
“Taka Trójca Święta”
“Jest z was”
“Ty szatanie ty!”
“Chyba coś Ci się pomyliło!”
Zerkając na ekran na którym piszę te słowa. Moją głowę wypełniają obrazy mojej rodziny i przyjaciół. Wszystkie wspomnienia pojawiają się przed moimi oczami:
“Wow tęcza!”
“No nieźle”
“Dobra, dobra weź nie ściemniaj”
“Idziemy do wydziału karnego?”
“Ja się boję ludzi”
“A jednak na wydział karny”
“Bardzo śmieszne”
“Spotkamy się w sądzie”
Odejdę od tekstu z myślami wypełnionymi emocjami:
“To już koniec”
“Ulga”
“Myślałam, że się nie uda”
“Sala 6”
“Do jutra!”
2. miejsce: “Kot nie przyjdzie na zawołanie”, Martyna Argalska
“Kot nie przyjdzie na zawołanie… On odbierze wiadomość i skontaktuje się w wolnej chwili”
“Leczy gdy jest się zakochanym chwile mijają jak niemiłosierne lecz cudowne godziny”
To wszystko i tak jest nicością dla wszechogarniającego kosmosu, w którym to my tworzymy
tą jedną cząstkę jego piękna.
“A ta pustka, która mnie otacza jest częścią mnie” tak samo jak błędy, które kiedyś popełniłam i której jeszcze kiedyś popełnię. To wszystko chcąc nie chcąc zostanie ze mną i będzie sprawiać, że będę stawać się coraz mniej sobą. Bo “od urodzenia co krok mam tu mniej siebie, co doświadczenie, wkładam na siebie kolejną warstwę, maskę, tarczę, plaster, nie da się być przecież dzieckiem zawsze”
“Uciekam od tego co we mnie naturalne, szczere, łamię to fałszem, krytykanctwem nawet własnym sumieniem”
I gdy przyjdzie ten odpowiedni czas każdy zobaczy co naprawdę było w życiu ważne, że
tak naprawdę te wszystkie plastry były niepotrzebne. Dopiero gdy je zrzucimy to zobaczymy piękno wszechświata oraz to, że kot tak naprawdę skontaktował się z nami już wcześniej tylko to my tego nie dostrzegaliśmy.
3. miejsce: “Obiad na mieście”, Liliana Kowalewska
“Coś innego”
“Siedemdziesiąt siedem”
“Niezupełnie”
“Na środku?”
“Tu jest nasz stolik”
“Ktoś urządzał akwarium”
“Nędza, nędza…”
“I z numerem stoliczka”
“Chciałam to załatwić, ale nie było…”
“Pieczone ruskie”
“Pokaż,mogę zobaczyć?”
“Dla pani”
“On jest prawdziwy?”
“Nie, to będą pierożki”
“Tato, obierzesz mi to?”
“A potem…”
“Za pierwszym razem”
“Jakie są czerwone owoce?”
“Że co?”
“Stój”
About Author
