W Iranie podstawowym aktem prawnym wskazującym na stosunek państwa do religii innych niż islam jest konstytucja z 1979 roku, która mówi, że obywatele tego kraju mają równe prawa bez względu na przynależność etniczną, kolor skóry, pochodzenie czy język, natomiast równość ta nie dotyczy wyznawanej przez nich religii. Oficjalną religią jest bowiem islam imamicki. Według
zachodnich raportów Iran — obok takich krajów jak Arabia Saudyjska, Egipt, Indonezja czy Pakistan statystycznie należy do miejsc na świecie o największych restrykcjach i ograniczeniach wobec życia religijnego swoich obywateli. Chodzi tu zarówno o ograniczenia wynikające z praw oraz działań ze strony rządu, jak i aktów wrogości ze strony jednostek, organizacji lub grup społecznych.
Gość: Paulina Niechciał jest adiunktką w Katedrze Porównawczych Studiów Cywilizacji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła studia magisterskie z etnologii i iranistyki, a następnie obroniła doktorat z socjologii. W pracy doktorskiej, opartej na badaniach w Teheranie, zajmowała się tożsamością społeczności zaratusztrian – nielicznych dziś wyznawców starożytnej irańskiej religii. Jej zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia tożsamości, mniejszości religijne, antropologię i socjologię religii, a także współczesne społeczeństwa perskojęzyczne Iranu, Afganistanu i Tadżykistanu, a badania terenowe prowadziła w Polsce, Iranie, Tadżykistanie i USA. Jest autorką licznych artykułów w czasopismach naukowych, rozdziałów w książkach oraz monografii pt. „Mniejszość zaratusztriańska we współczesnym Teheranie: O tożsamości zbiorowej w kontekście dominacji szyickiej” (Kraków 2013). W 2019 roku, jako stypendystka Fundacji Kościuszkowskiej i gościni Uniwersytetu Indiany w Bloomington, prowadziła badania terenowe w ramach projektu badawczego pt. „’‘Religia przeżywana’ w kontekście migracji: Przypadek zaratusztriańskich kobiet w USA” i aktualnie na tej podstawie powstaje książka, której wydanie planowane jest w przyszłym roku.
About Author
